मार्च 2020 हा दिवस मी आयुष्यभर विसरणार नाही. भविष्यात मी कलेक्टर होणारच आहे, पण नववीत असतानाच मला कलेक्टर व्हायची संधी मिळाली, हे मी कधीच विसरणार नाही."
योगिता मगर बुलडाण्याच्या जिल्हाधिकारी कार्यालयातून बाहेर पडली, त्यावेळी तिच्या डोळ्यात एक वेगळीच चमक होती. भविष्यात कलेक्टर व्हायचं स्वप्न बघणाऱ्या योगिताला हा योग इतक्या लवकर जुळून येईल, असं स्वप्नातही वाटलं नसेल. पण, तिला वयाच्या 14व्या वर्षी एका दिवसासाठी कलेक्टर व्हायला मिळालं. तिचा अनुभव तिच्याच शब्दांत.
3 मार्चला आमच्या शाळेला ऑर्डर आली होती की, एका मुलीला एका दिवसासाठी कलेक्टर बनवायचं आहे. त्यामुळे मग शिक्षक मला कलेक्टर ऑफिसला घेऊन गेले. आमच्या शाळेतून मी आणि शेजारच्या गावातील दोन मुली तिथं गेलो. कलेक्टर मॅडमनं आम्हाला बसायला सांगितलं आणि काही प्रश्न विचारले. नाव, स्वत:ची माहिती आणि भविष्यात काय बनायचं आहे, हे त्यांनी विचारलं. त्यावर आम्ही तिघींनी कलेक्टर बनायचं असं सांगितलं.
मग त्यांनी कलेक्टरच का व्हायचं, असा प्रश्न विचारला. आम्ही तिघींनी उत्तर दिलं. त्यानंतर मग मॅडमनं मला कलेक्टर म्हणून सिलेक्ट केलं आणि त्या दोघींनी सीईओ (मुख्य कार्यकारी अधिकारी) ऑफिसमध्ये पाठवलं.
त्यानंतर मॅडमनं मला एक प्रमाणपत्र दिलं. तुम्हाला आज एक दिवसाचा जिल्हाधिकारी पदाचा कार्यभार सोपवण्यात येत आहे, असं त्यात लिहिलं होतं. त्यानंतर त्यांनी मला कलेक्टरच्या खुर्चीत बसवलं आणि त्या स्वत: बाजूच्या खुर्चीत बसल्या.
त्यानंतर एक मीटिंग सुरू झाली.
त्यातली पहिली मीटिंग सध्या सुरू असलेल्या कर्जमाफी योजनेबद्दल होती. पूर्ण बुलडाण्यातून काही शेतकरी असे आहेत, ज्यांचं कर्ज माफ होत नाहीये. कारण, काहींच्या अकाऊंट नंबरमध्ये, तर काहींच्या आधार नंबरमध्ये मिस्टेक आहेत. बुलडाणा जिल्ह्यातल्या सगळ्या स्टेट बँक ऑफ इंडियाच्या मॅनेजरची ती मीटिंग होती. पुढच्या 2 तासांत सगळ्या दुरुस्त्या करून झाल्या पाहिजेत, असं मॅडमनी त्या सगळ्यांना सांगितलं.
त्यानंतर रस्ते सुरक्षेविषयी मीटिंग होती. मी ज्या कोणत्या रस्त्यानं जाते, तो व्यवस्थित नसतो, असं मॅडमनं त्या मीटिंगमध्ये म्हटलं. मग या मीटिंगमध्ये मॅडमनं मलाही विचारलं की, तुला रस्त्यांच्या समस्यांवर काय वाटतं?
मी म्हटलं, प्रत्येक वेळी रस्ते बांधले जातात, पण त्यांचं काम व्यवस्थित होत नाही आणि वेळेतही होत नाही. त्यामुळे अपघात होतात.
बाई शिकली की आदर मिळतो...
यापूर्वी मी कधीच कलेक्टर ऑफिसला गेले नव्हते. त्यादिवशी सकाळी साडेनऊ ते दुपारी 2 वाजेपर्यंत मी कलेक्टर होते. या वेळेत मी 2 बैठकांमध्ये सहभागी झाले.
मला त्यादिवशी कळालं की, जेवढं मोठं पद, तेवढ्या मोठ्या जबाबदाऱ्या असतात. अभ्यास करून कलेक्टर व्हायचं आणि मग झालं सगळं, असा विचार केला जातो, पण तसं काही नसतं हे त्या दिवशी मला समजलं.
तसंच एका बाईला ऑर्डर देताना मी त्यादिवशी पहिल्यांदाच पाहत होते. मुलीला शिकवलं तर ती मोठ्या पदावर जाऊ शकते, तिला कुटुंब आणि समाजात आदर मिळतो, हेसुद्धा त्यादिवशी जाणवलं.
कलेक्टर बनायचं कारण...
त्या दिवसापूर्वी मी कधीच कलेक्टर ऑफिसला गेले नसले, तरी मी कलेक्टरबद्दल ऐकलं होतं. मला स्वत:लाही कलेक्टर बनायचं आहे, माझं स्वप्नच आहे ते. जिल्ह्याचा अधिकारी बनून जिल्ह्यासाठी काहीतरी करायचं आहे.
जिल्ह्यातल्या अंधश्रद्धा दूर करायच्या आहेत. आज शेतकऱ्यांचे किती प्रॉब्लेम आहे. त्यांच्या मालाला भाव मिळत नाही. शेतात जाण्यासाठी योग्य रस्ते नाहीत. काही गावांमध्ये पाण्याची समस्या आहे.
या समस्या कोर्टात गेल्या की त्या सोडवायला खूप दिवस लागतात. त्यामुळे मग कलेक्टर होऊन या समस्या तत्काळ सोडवायच्या आहेत.
